Asperger Syndroom

Het Asperger-syndroom (AS), ook wel bekend als Asperger, is een voormalige neurologische ontwikkelingsstoornis die wordt gekenmerkt door aanzienlijke moeilijkheden in sociale interactie en non-verbale communicatie, samen met beperkte en zich herhalende gedragspatronen en interesses.
Het syndroom wordt niet langer erkend als een diagnose op zich, omdat het is samengevoegd met andere stoornissen tot autismespectrumstoornis (ASS).

Diagnose

Standaard diagnostische criteria vereisen beperkingen in sociale interactie en repetitieve en stereotiepe patronen van gedrag, activiteiten en interesses, zonder significante vertraging in taal- of cognitieve ontwikkeling.
In tegenstelling tot de internationale standaard vereisten de DSM-IV-TR-criteria ook een significante beperking van het dagelijks functioneren.
De DSM-5 schrapte het als een aparte diagnose in 2013, en vouwde het in de paraplu van autismespectrumstoornissen.

Kenmerken

Mensen met het Asperger-syndroom vertonen vaak beperkte of gespecialiseerde interesses, zoals interesse in het stapelen van blikjes.

Als een pervasieve ontwikkelingsstoornis onderscheidt het Asperger-syndroom zich door een patroon van symptomen in plaats van een enkel symptoom.
Het wordt gekenmerkt door kwalitatieve beperkingen in sociale interactie, door stereotiepe en beperkte patronen van gedrag, activiteiten en interesses, en door geen klinisch significante achterstand in cognitieve ontwikkeling of algemene achterstand in taal.
Intense preoccupatie met een beperkt onderwerp, eenzijdige breedsprakigheid, beperkte prosodie en fysieke onhandigheid zijn typerend voor de aandoening, maar zijn niet vereist voor de diagnose.

Sociale interactie

Personen met het Asperger-syndroom ervaren moeilijkheden bij de basiselementen van sociale interactie, waaronder het niet kunnen ontwikkelen van vriendschappen of het nastreven van gedeelde genoegens of prestaties met anderen (bijvoorbeeld het tonen van interessante voorwerpen aan anderen).
Er is vaak een gebrek aan sociale of emotionele wederkerigheid; en verminderd non-verbaal gedrag op gebieden zoals oogcontact, gezichtsuitdrukking, houding en gebaren.

Behandeling

De behandeling van het Asperger-syndroom probeert de schrijnende symptomen te beheersen en sociale, communicatieve en beroepsvaardigheden aan te leren die bij de leeftijd passen en die tijdens de ontwikkeling niet van nature worden verworven, met interventie die is afgestemd op de behoeften van het individu op basis van multidisciplinaire beoordeling.
Hoewel er vooruitgang is geboekt, zijn de gegevens die de doeltreffendheid van bepaalde interventies ondersteunen, beperkt.

Medicijnen

Er zijn geen medicijnen die de kernsymptomen van AS direct behandelen.
Hoewel onderzoek naar de werkzaamheid van farmaceutische interventie voor asperger beperkt is, is het essentieel om comorbide aandoeningen te diagnosticeren en te behandelen.
Tekorten in het zelf identificeren van emoties of in het observeren van effecten van iemands gedrag op anderen kunnen het voor mensen met asperger moeilijk maken om te zien waarom medicatie geschikt kan zijn.
Medicatie kan effectief zijn in combinatie met gedragsinterventies en omgevingsaanpassingen bij de behandeling van comorbide symptomen zoals angststoornissen, depressieve stoornis, onoplettendheid en agressie.