Ontwikkelingsstoornissen

Ontwikkelingsstoornissen omvatten een groep psychiatrische aandoeningen die hun oorsprong vinden in de kindertijd en die ernstige beperkingen op verschillende gebieden met zich meebrengen.
Er zijn verschillende manieren om deze term te gebruiken.  Deze stoornissen omvatten taalontwikkelingsstoornissen, leerstoornissen, motorische stoornissen en autismespectrumstoornissen.
In bredere definities valt ook autisme, en de gebruikte term is neurologische ontwikkelingsstoornissen. Weer andere omvatten antisociaal gedrag en schizofrenie die in de kindertijd begint en gedurende het hele leven voortduurt.
Deze twee laatste aandoeningen zijn echter niet zo stabiel als de andere ontwikkelingsstoornissen en er is niet hetzelfde bewijs van een gedeelde genetische aansprakelijkheid.

Ontwikkelingsstoornissen zijn aanwezig vanaf het vroege leven. De meeste verbeteren naarmate het kind ouder wordt, maar sommige brengen stoornissen met zich mee die gedurende het hele leven aanhouden.

Leerstoornissen

Leerstoornissen worden gediagnosticeerd wanneer de kinderen jong zijn en net naar school gaan. De meeste leerstoornissen komen voor onder de 9 jaar.

Jonge kinderen met communicatieve stoornissen spreken misschien helemaal niet of hebben een beperkte woordenschat voor hun leeftijd.
Sommige kinderen met communicatieve stoornissen hebben moeite met het begrijpen van eenvoudige aanwijzingen of kunnen objecten niet benoemen.
De meeste kinderen met communicatiestoornissen kunnen spreken tegen de tijd dat ze naar school gaan, maar ze blijven problemen houden met communicatie.
Schoolgaande kinderen hebben vaak problemen met het begrijpen en formuleren van woorden.
Tieners kunnen meer moeite hebben met het begrijpen of uiten van abstracte ideeën.

Oorzaken

De wetenschappelijke studie van de oorzaken van ontwikkelingsstoornissen omvat veel verschillende theorieën.
Enkele van de belangrijkste verschillen tussen deze theorieën hebben betrekking op de vraag of de omgeving de normale ontwikkeling verstoort of niet. Of afwijkingen vooraf zijn bepaald, of dat ze producten zijn van de menselijke evolutionaire geschiedenis die stoornissen worden in moderne omgevingen.
Normale ontwikkeling vindt plaats met een combinatie van bijdragen van zowel de omgeving als de genetica.
De theorieën variëren in de rol die elke factor speelt in de normale ontwikkeling, en beïnvloeden dus hoe de afwijkingen worden veroorzaakt.

Een theorie die omgevingsoorzaken van ontwikkelingsstoornissen ondersteunt, betreft stress in de vroege kinderjaren. Onderzoeker en kinderpsychiater Bruce D. Perry, M.D., Ph.D, theoretiseert dat ontwikkelingsstoornissen kunnen worden veroorzaakt door traumatisering in de vroege kinderjaren.
In zijn werken vergelijkt hij ontwikkelingsstoornissen bij getraumatiseerde kinderen met volwassenen. Deze personen vergeleek hij met een posttraumatische stressstoornis, waarbij hij extreme omgevingsstress koppelt aan de oorzaak van ontwikkelingsproblemen.
Andere stresstheorieën suggereren dat zelfs kleine spanningen zich kunnen ophopen en resulteren in emotionele, gedrags- of sociale stoornissen bij kinderen.