Non-verbale leerstoornis
Mensen met een non-verbale leerstoornis (NVLD = Non-verbal Learning Disabilities) worstelen met een reeks aandoeningen, waaronder sociale en ruimtelijke handicaps. Vaak zijn ze gemarginaliseerd en geïsoleerd; bijgevolg kunnen ze hun hele leven sociale barrières ervaren.
Non-verbale leerstoornis beschrijft een goed gedefinieerd profiel met sterke punten in verbale vaardigheden in tegenstelling tot tekorten in visueel-ruimtelijke vaardigheden.
Personen met NVLD hebben vaak problemen met een aantal van de volgende zaken: organisatie, aandacht, uitvoerend functioneren, non-verbale communicatie en motorische vaardigheden.
Iemand met NVLD kan worstelen met:
- Fijne motoriek (schaar gebruiken, veters strikken, potlood vasthouden, etc.)
- Grove motoriek (bal gooien, fietsen etc.)
- Ruimtelijk inzicht (tegen mensen en dingen aanlopen)
- Organisatie en planning
- Activiteiten die multitasking vereisen
- Gefocust blijven
- Visuele informatie oproepen
- Peer-relaties
- Sociale signalen lezen
- Sociale interacties interpreteren
- Omgaan met en begrijpen van nieuwe situaties
- Interpretatie van non-verbale communicatie (gezichtsuitdrukkingen, lichaamshouding, tone-of-voice, etc.)
- Idiomen, humor en sarcasme begrijpen
- Begrijpend lezen
- Opstel schrijven
- Grafieken en diagrammen begrijpen, zoals kaarten en grafieken
- Wiskundige vaardigheden (begrijpen van breuken, geometrische vormen en woordproblemen)
Hoe wordt de non-verbale leerstoornis gediagnosticeerd?
Nadat ouders of leerkrachten symptomen van NVLD hebben waargenomen – meestal het identificeren van een bepaald tekort of een reeks uitdagingen die een kind niet kan opbrengen – kan het kind worden meegenomen naar een neuropsycholoog die hun spraak- en taalontwikkeling, visueel-ruimtelijke vaardigheden, motorische ontwikkeling zal peilen, en IQ om te zien of hij of zij past in het patroon van eigenschappen die vaak worden gezien bij mensen met de aandoening.
Clinici verwarren een non-verbale leerstoornis soms met een specifieke leerstoornis, ontwikkelingscoördinatiestoornis, sociale fobie of autismespectrumstoornis, waardoor een kind vertraging kan oplopen door aandacht en therapie te krijgen voor zijn belangrijkste visueel-ruimtelijke tekorten. NVLD wordt soms ook verkeerd gediagnosticeerd als ADHD, wat een punt van zorg kan zijn, vooral als er dan medicatie wordt voorgeschreven, omdat het kind er over het algemeen niet door geholpen zal worden.
Wat kan helpen bij deze uitdagingen
Er zijn een aantal dingen die mensen kunnen helpen hun vaardigheden te verbeteren en sommige moeilijkheden te beheersen.
Deze omvatten:
- Sociale vaardigheidsgroepen om mensen te leren omgaan met sociale situaties, zoals iemand begroeten, deelnemen aan een gesprek en plagen herkennen en erop reageren
- Ergotherapie om tolerantie op te bouwen voor ervaringen van buitenaf, de coördinatie te verbeteren en de fijne motoriek te verbeteren
- Cognitieve therapie om te helpen omgaan met angst en andere psychische problemen die bij deze uitdagingen kunnen optreden
Scholen kunnen kinderen informele ondersteuning bieden in de klas om te voorkomen dat uitdagingen het leren in de weg staan. Volwassenen kunnen mogelijk ook accommodatie op het werk krijgen.
- Voor ouders en verzorgers: krijg tips om uw kind te helpen met sociale signalen.
- Voor onderwijzers: ontdek klaslokalen die kunnen helpen.
- Voor volwassenen: ontdek hoe een jongvolwassene met haar NVLD-uitdagingen omgaat.
Na observatie en een eerste beoordeling om de specifieke behoeften van een kind te bepalen, kunnen schoolprofessionals een plan opstellen voor zowel sociale als academische aanpassingen die een omgeving voor verbetering kunnen creëren.
Deze interventies kunnen bestaan uit extra oefentijd voor het ontwikkelen van vaardigheden op het gebied van patroonherkenning en het ordenen van gedachten, of counseling om een kind te helpen sociale verwachtingen beter te begrijpen.